ان الحسين مصباح الهدي و س

...خلق السموات و الارض في ستة ايامو ...خلق الانسان!خلق الانسان في کبد...و خلق الانسان ضعيفا...و خداوندخواست بيازمايدهمه را!فرشتگان را!انسان را!هستي را!گفتند:يفسد فيها و يفسد الارضو او گفت:اعلم ما لا تعلمون!و تبارک الله گفتو دنيا پديد آمدآدم هبوط کردو ...راست گفتندفساد کرد...خونها ريخت!خون بزرگان راانبيا را!امامان را!و هنوز مي ريزدخون بي گناهان را!خواست بيازمايدمردم را بهعليبه فاطمهبه حسينبه مهديو آزمود همه را!و راست گفتآنچه نمي دانستند رانشانشان دادفاطمه را در محراب عبادتعلي را در کوچه هاي کوفهحسين را در قربانگاهو مهدي را...در غيبت!در تنهايي!در هنگام بلا!در غربت ياراني کهبه شوق ديدارش بال گشودند به پيشواز مرگ!و زمين از حجت باقي نمي ماندو حتي اگر شده هزار سال منتظر مي ماندتا...تا کي؟دنيا تا کي؟گناه و غفلت و تباهي تا کيکي تمام مي شودتکرار هر روزه ي جهالت و شقاوتو رذالت!کي تمام مي شود تکرار مظلوميت حقو فريبکاري و وقاحت باطل!کي تمام مي شود اين زبوني و دوري از تو!کي مي شود وقت ديدن وجه الله!کي؟خدايا کي تمام مي شود!منتظر چه هستي!  ان الحسين مصباح الهدي و س...

خواهرت پشت سرت آب روان مي ريزد

تا که برگردي دوباره چه زبان مي ريزد

 

قوت قلب و دلش رفت ولي هيچ نگفت

و نديدي که  دلش حال چه سان مي ريزد

 

ان الحسين مصباح الهدي و س...

وقتي تو را نخواهندوقتي پست بزنند!چه مي توان کرد!در خودت مي ريزي وصداي خورد شدن غرورت را مي شنوي!دلت مي شکندقهر مي کنيدوست داري گريه کني اما نمي توانيغرورت اجازه نمي دهد!..........................................................همين يک جا را داشتمکه در آن سر بر شانه دوست گذارم وروحم را جلا دهم!آن را هم از ما گرفتند!حس خوبي ندارماما جايي را جز آنجا نمي شناسمشاهد باش به خاطر تواز خودم گذشتم!جز تو کسي را ندارمچه کنم!  ان الحسين مصباح الهدي و س...

خسته ام.....خسته نه از کار...نه از فعاليتي که انسان را خسته کندخسته ام از هجوم غم و درد!انصاف نيست!مگر يک انسان چقدر توان داردمگر خودت نگفتي که انسان را ضعيف خلق کرديخودت مي داني که من ضعيفمخودت مي داني که تاب و توانش را ندارمخودت همه چيز را مي داني!چرا؟!تا کي؟چرا هميشه در مواقع حساس زندگي من؟!من آنقدر قوي نيستم که عبور کنم و نشکنمکه خم به ابرو نياورم و راهم را برومکم مي آورمباز مي مانم از راه.....نمي توانم!نمي توانم....  ان الحسين مصباح الهدي و س...

پروردگار من!مولاي من!مهربانم!حس مي کنم نگاه مهربان و نوازشگرت راروي بنده  بي چيزتبنده اي که فقير است مسکين استو محتاج تو!محتاج هر چيزي که از سوي تو باشديک نگاهت کافي است براي آرامش ابديش!من نگران و مضطرب از حال و آينده و گذشته ام وانگار تو دستت را دراز کرده اي به سوي منکه کجا؟چرا هراساني بنده ي من؟به جستجوي چه هستي؟اليس الله بکاف بعبده؟آيا من براي تو کافي نيستم؟!دست من را بگير تا آسوده شوياز خيال هر دو جهاندستم را به دستت مي دهم!مرا هدايت مي کنيبه بهترين ها!که تويي بهترين مولاکه عشق تنها توييو هرچه غير توستهيچ نيست!مولاي مندستم را که گرفتيهيچگاه رها نکن!حتي اگر جهالت من خواسترها کند دستت را!خودت مي داني کهاگر بروم غمگين و سرشکسته باز برمي گردمبه آغوش خودت!الهي و ربي من لي غيرک... ان الحسين مصباح الهدي و س...